Odkrycie utrwalacza

Talbot nie ogłosił jednak swego wynalazku. W styczniu 1839 roku, zaskoczony wiadomością o wynalazku Daguerra zdecydował się opublikować informacje o własnym odkryciu. Jednak dyrektor obserwatorium Francois Dominiqe Jean Arago (1786-1853) zdążył już zapewnić Daguerre’owi sławe wynalazcy.

Notatki do fotochemii

Możliwość zatrzymania obrazu frapowała ludzi od zawsze. W historii fotografii nie można więc pominąć odkrycia światłoczułości . Bez niej obraz powstały w camera obscura nigdy nie zostałby utrwalony inaczej, niż za pomocą rysunku, a fotografia nie istniałaby do dzisiaj.
Cień ręki jest jednym z pierwszych obrazów, które zaobserwował człowiek. Podobno już kapłani w Starożytnym Egipcie, za panowania Amenhotepa III znali sposób utrwalania obrazu. Hipotezy tej nie da się jednak potwierdzić.

Odkrycie fotografii

W 1829 roku mieszkający w Brazylii Antoine Herkules Romuald Florence (Hercules, 1804-79) malarz i wynalazca, produkował etykiety farmaceutyczne dla przyjaciela, aptekarza Joaquim Correia De Melo (Correa de Mello, 1816-77) z Sao Paulo, na papierze światłoczułym utrwalanym amoniakiem. To właśnie aptekarz poinformował Florence o właściwościach światłoczułych soli srebra. Mieszkający w Campinas Florence, zaczął eksperymentować nad sposobem utrwalenia obrazu powstałego w camera obscura.

Pierwsze eksperymenty

Joseph Nicéphore Niépce (1765-1833) zaczął pierwsze próby z fotografią w 1814 roku. Eksperymenty rozpoczął od kamienia litograficznego, po nieudanych próbach zastosował płyty cynowe. Po wielu doświadczeniach w 1816 roku spostrzegł, że cienka warstewka asfaltu syryjskiego, umieszczona na płytce i następnie wystawiona na działanie promieni słonecznych, traci swą rozpuszczalność w miejscach naświetlonych. W miejscach zaś nienaświetlonych łatwo rozpuszcza się w olejku lawendowym. Metodę tą nazwał heliografią.

Stykowe Odbitki

W 1796 roku Anglik Thomas Wedgwood (1771-1805) uzyskuje stykowe odbitki sylwetek na skórze uczulonej azotanem srebra. Niestety, nie umie ich utrwalić. W 1802 roku opublikował proces, nazwał go drukiem słonecznym (sunprint).

Odkrycie światłoczułości

W historii fotografii nie można pominąć odkrycia światłoczułości. Bez niej obraz powstały w camera obscura nigdy nie zostałby utrwalony inaczej, niż za pomocą rysunku. Fotografia nie istniałaby do dzisiaj. Możliwość zatrzymania obrazu frapowała ludzi od zawsze.

Labirynty nadmiaru fotografii

Syndrom nadmiaru we współczesnym świecie opisuje coraz więcej badaczy, naukowców, socjologów, antropologów, dziennikarzy, ale też zwracają na niego uwagę zwykli ludzie. Nadprodukcję w twórczości zaobserwowali też historycy i krytycy sztuki, ale również miłośnicy sztuki. W artykułach coraz częściej pojawiają się wzmianki o „kulturze nadmiaru”, „łatwości produkcji obrazów”, „wszechobecność obrazu”, „zalaniu fotografią”, „masowej nadprodukcji zdjęć”, „analfabetyzmu wizualnego” i „tysiącach zdjęć, które może kiedyś się obejrzy”. Nadmiar w fotografii zaczął pojawiać się w momencie upowszechnienia się fotografii cyfrowej. Medium to stało się niezmiernie tanie, oraz zostało pozbawione otoczki technologicznej, przez co jest niezmiernie łatwym do wykonania. Problem ten postanowili podjąć i przedstawić organizatorzy Festiwalu Nowej Stuki „Labirynt 2018”.

Esej o Leidy

Miłą informacją wtorkowego popołudnia było to, że w końcu nadszedł długo oczekiwany e-mail z treścią: „Proszę o krótki esej o malarstwie Leidy Churchman”, a jako, że pisanie nie jest moją najmocniejszą umiejętnością zajmie mi to zapewne dwa wieczory. Na pewno nie poświęcę temu więcej czasu. Esej, to: „ogólne rozważania natury filozoficznej, etycznej, estetycznej, w których autor dzieli się z czytelnikiem swoimi refleksjami”. Nie ma w nim określonych ścisłych reguł, czy narzuconych figur kompozycyjnych. Może być krytyczny, satyryczny, moralizatorski, dowcipny, ale też i oceniający, czy porównujący. Może przedstawiać osobiste poglądy autora, a jego tematyka nie jest dokładnie określona. Może dotyczyć: kultury, sztuki, nauki, sportu, literatury, polityki, filozofii, estetyki… i można tak wymieniać wszelkie dyscypliny i kierunki. W większości przypadków wydaje się nam, że napisanie eseju jest bardzo łatwe, jednak chyba tak nie jest. Co prawda w eseju nie ma zasad jak go napisać, jednakże są pewne wskazówki, czego nie należy robić.

Żary 2018

Dzieło sztuki to „całościowy i syntetyczny wytwór artystyczny o określonym sensie, charakteryzujący się wysokimi walorami estetycznymi”. Niektórzy krytycy i historycy sztuki uważają, że sztuka jako pojęcie nie jest możliwe do zdefiniowania, ponieważ granice sztuki w sposób ciągły są redefiniowane. W każdym momencie jest możliwe, że pojawi się dzieło, które w przyjętej i zamkniętej definicji sztuki nie będzie możliwe do umieszczenia w odpowiednich „ramach”. Sztuka sama spełnia również rozmaite funkcje. Zaczynając od estetycznych, poprzez: społeczne, dydaktyczne, terapeutyczne… Natomiast funkcje sztuki nie stanowią o istocie samej sztuki.

Akt – referat

Akt, nawet współcześnie, jest podstawą akademickiego wykształcenia. Jest to przedstawienie nagiego ciała ludzkiego w sztukach plastycznych i wizualnych. Zazwyczaj jego powstanie wiąże się ze studium postaci. Akt jest jednym z tematów malarskich i fotograficznych, oraz rzeźby. Może pojawić się jako samodzielny temat, bądź jako część większej kompozycji. Nagość jest sposobem wyrażania sensualności, oznaką protestu lub emancypacji. Począwszy od czasów Venus z Milo, poprzez renesansowe piękności, aż do wyzwolonych współczesnych interpretacji, akty cieszy się ogromną popularnością, mimo że bywają również bardzo kontrowersyjne realizacje.